Tygodnik

      A ja tak go nie lubiłam. Kolega, którego dość często widywałam wiecznie był ponury, nic mu się nie chciało, cięgle narzekał, że boli go brzuch. Nikt nie mógł wyciągnąć go z domu na spacer ani do kina na fajny film. Wiecznie był markotny, bez uśmiechu na twarzy. Powoli odsunął się od ludzi a ludzie od niego. Ja też. A tu pewnego dnia dowiaduje się, że chłopak od dawna cierpi na depresje i miał próbę samobójczą. Szok! Trochę poczułam się winna, że nie zauważyłam, a osądziłam. Mój kolega jest teraz pod opieką psychiatry. Jest na dobrej drodze, żeby wrócić do zdrowia, do normalności.       Takie osoby mogą być obok nas. One naprawdę się wyróżniają i nie jest trudno je zauważyć. Więc jeżeli Wam przydarzy się coś takiego i zetkniecie się z osobą smutną, obojętną na wszystko i bez energii  - spróbujcie pomóc.

      Ostatnio obejrzałam polski film z 1972r. - "Podróż za jeden uśmiech". Spodziewałam się nudnego seansu, a tu niespodzianka. Stare, dobre kino dla każdego. Film czarno - biały, ale w żaden sposób nie przeszkadza to w odbiorze, wręcz dodaje uroku. Jest lekki, miły i przyjemy, pełen sytuacyjnego humoru i całkiem aktualnych powiedzonek. Film zupełnie inny niż kino współczesne. Nie ma efektów specjalnych, ale za to można zobaczyć jak wyglądały stare samochody i w co dawniej ubierały się dziewczyny. A obraz tamtej Polski i relacji między ludźmi wart zobaczenia. Polecam.        Dodam tylko, że film jest adaptacją powieści pod tym samym tytułem Adama Bahdaja.

      Przyszła wiosna. Pogoda jest różna. Ale kiedy jest słoneczko coraz częściej widzimy spacerujących z psami.       Fajny widok. Ale czasem bywa nieprzyjemnie. Szczególnie wtedy kiedy nasze pieski "pokłócą się o coś" i dochodzi do "awantury" między nimi. Dla własnego bezpieczeństwa, bezpieczeństwa innych - ludzi i zwierząt, taka prośba i przypomnienie: idźcie ze swoimi czworonogami do weterynarza. Niech psi doktor zrobi im coroczny przegląd i zaszczepi przeciw wściekliźnie.        Ostatnio byłam świadkiem "nieporozumienia" między psami, nawet wezwano policje. I pierwsze co chcieli to potwierdzenie szczepień. To mnie otrzeźwiło. Moje dwa psy przez kilka miesięcy były bez "aktualnego przeglądu". Na drugi dzień po tym wydarzeniu zaszczepiłam je i już jestem spokojna. P.S. Na górze jest zdjęcie Krysi.

      "Myjcie się dziewczyny bo nie znacie dnia ani godziny". Hi hi. To nie dotyczy tylko dziewczyn. To powiedzenie dotyczy bez wyjątku wszystkich i różnych sytuacji.       Jak wielu z Was podróżuje autobusami i tramwajami. Bogactwo zapachów w publicznych środkach transportu jest ogromne. Poczynając od wspaniałych kobiecych perfum, męskich wód toaletowych, zwykłych kosmetyków, poprzez zapach lawendy (wsadzony do szafy żeby mole się nie zalęgły), czosnku ziającego z ust stojącego obok pasażera, przetrawionego alkoholu i w końcu potu nieumytego od kilku dni ciała i brudnych ciuchów. To ostatnie jest chyba najgorsze! Podniesiona ręka trzymająca górny uchwyt w autobusie, a pod pachą przepocona, śmierdząca koszulka - obrzydliwe.Traumatyczne przeżycie. Na tyle traumatyczne, żeby dziś o tym napisac.       I na koniec zapewniam : częste mycie życia nie skraca!!!       

      Ostatnio słyszę bardzo często "Wszystko jest dla ludzi".       Podczas rozmowy, kiedy schodzimy na tematy drażliwe, jak alkohol czy narkotyki, moi rozmówcy używają właśnie tego stwierdzenia. Zapewne w ten sposób się usprawiedliwiają, ponieważ często widać po mojej minie, że nie przepadam za takimi używkami.       A znienawidzonym powiedzeniem jest "W twoim wieku to..." często odbieram to jako pokazanie komuś, że było się bardziej zdolnym. Szkoda, bo te osoby nie biorą pod uwagę, że świat się zmienia i każdy z nas jest inny w doświadczenia.       Do czego zmierzam, zapytacie. Otóż te dwa powiedzenia wpadają osoby ograniczone w pewien sposób. Nie biorą pod uwagę, że ludzie zauważają ukryte za nimi kłamstwo, czy złośliwość.       Mimo to nie warto ich skreślać z listy znajomych, należy ich uświadomić i jechać dalej. A jeśli sam używasz takich powiedzeń to zastanów się jak twój rozmówca może to odebrać.        Ps. Na górze jest moje zdjęcie, robione w T

      Dzisiaj miałam drzwi otwarte szkoły i widzicie po lewej moje zdjęcie. Dziewczyna na nim układa kostkę.       I mam propozycje, dla was. Jak zapewne zauważyliście, dzisiaj notka jest późno. Byłam zajęta. Dlatego też moja propozycja jest taka:  Jeśli chcecie ze mną wpół tworzyć tego bloga to napiszcie do mnie swojego maila. I dwie próbne notki. Wtedy pogadamy i będziemy mogli razem współtworzyć ten kontent.       I tyle ^^       Mój Mail: bard.saja@gmail.com       Tak, to jest moje zdjęcie. 

        Jest to jedna z pieszych komiksowych prób. Próbowanych pisać z humorem. Co o tym sądzicie?      

      Ludzie znający mnie BARDZO dobrze, wiedzą, że potrafię obrazić i wyśmiać wiele rzeczy bez problemu. Jednak nie talentem jest coś zniszczyć, a raczej spojrzeć na coś z innej perspektywy.       Jestem osobą nie wierzącą i to moje przemyślenia na temat wiary.       Nie będę dyskutować czy Bóg istnieje, bo to jest kwestia wiary nie da się potwierdzić jego istnienia naukowo. Ale skupie się na zaletach wierzenia w Boga.       Chce zwrócić uwagę na to, że oddzielam instytucje kościoła od wiary, bo ślepe słuchanie księży nie jest dobre... wogule ślepe słuchanie kogo kogokolwiek jest złe... nie po to mamy mózg.       Samo założenie i to w wielu religiach jest takie, że bóg jest wszędzie a twoje czyny zostaną osądzone po śmierci, bo jak niektórzy zauważali wiele ludzi nie płaciło za swe czyny za życia.Zapewne szukali jakiejś sprawiedliwości.       I zaletą tego myślenia dla nas jest ciągła kontrola, bowiem wierzymy iż jest ktoś kto nas obserwuje, a potem wyznaczy nam karę bądź

      Myślę, że jak interesuje Cię NASA, a raczej akcie organizowane przez nich powinieneś wiedzieć co nie co o niej.       Otóż Christy była nauczycielką, która miała polecieć w kosmos. Grube pieniądze poszły na to aby pierwszy cywil mógł się znaleźć w przestworzach. Media i ludzie się tym tak jarali, że praktycznie o niczym innym nie gadali. Nawet samo NASA było tak podekscytowane jak nigdy dotąd.       Mówię wam to, aby pokazać jaki był wtedy na NASA nacisk.       W dniu startu nasz wahadłowec rozleciał się na kawałki kilka sekund po starcie. Ośmiu ludzi zginęło. Co śmieszniejsze "Challenger" miał ponad dwadzieścia udanych startów.       Pytacie dlaczego, tak się stało? Już spieszę z odpowiedzią. Nasz statek miał usterkę o której NASA dobrze wiedziała, bowiem 1983 wahadłowec prawie się rozwalił, przez wadliwe pierścienie uszczelniające w złączach pomocniczych silników rakietowych.       Czemu więc wystartował? Przedstawię wam myślenie tych ludzi.       Szef NASA m

      Zaczynam nowy blog gdzie będę publikować coś... nie koniecznie na jakiś konkretny temat. Na szczędźcie istnieje takie coś jak etykiety z których bardzo chętnie będę korzystać.       Na pewno pojawią się tu felietony, recenzje, może opowiadania, porady itp. A zresztą sami zobaczycie i ja też.       No to do zobaczenia następny post już jutro.